مینویسم به آخرین دیدار
مینویسم که دل ترک دارد
اصفهان در نبودنت حالا
درد دل های مشترک دارد
خاطراتت نشسته در ذهنم
روزهایم چه تلخ و تکراریست
مثل خواجو که رهگذر دارد
بی تو خواجو همیشه تکراریست
پای سلاخ روی دستانت
گاو خونی به زیر ساطور ست
روزهایی شبیه جان کندن
زنده رودی که زنده در گورست
فرش آبی که مثل ابریشم
زیر پای پرندگان جاری
روی دار شکسته افتاده
مرغ آبی و کوچ اجباری
عکس ماه و ستاره ها در آب
یا که رقص پرنده ها ممنوع
قایقی در حریق شب جان داد
رقص و خندیدن و شنا ممنوع
سعید قاسمی
روزگار مزخرف