دوئل عشق !

آه !

چه غریبانه تنهایی را به شب دوخته ام
به شبی سرد تر از خاموشی
به شبی گم شده در آغوشی

به شبی که نگاه فقط نگاه باید کرد

 و تو

 غریبانه تر شب را نگاه کن
 
ای چشم های من
شما متهمید
اینک روز های رنگی ات گذشت
سیاهی را دنبال کن

سیاهی را

و

حالا تو

مداد رنگی, مرا بکش

فقط سیاه

به خصمانه ترین شکل
میخواهم هفت تیری در دستم باشد

و با تاریکی دوئل کنم.